Приемная: +375 (2232) 78-722
Факс: +375 (2232) 78-722
Электронная почта: belynrik@tut.by
За час працы ў адной з лепшых гаспадарак краіны Ніна Андрэйчыкава ні разу не пашкадавала аб тым, што прыйшла ў жывёлагадоўлю.
– Тады ўмовы работы былі зусім іншыя, – успамінае Ніна Мікалаеўна. –
Пра тое, што чакае нас наперадзе, мы і падумаць не маглі, але ўсё роўна
выконвалі свае абавязкі, імкнуліся да лепшага і, дзякуючы старшыні
Аляксандру ЛАПАЦЕНТАВУ, дабіліся значнага.
Цяпер жанчына пра пенсію нават і думаць не хоча. За амаль сорак гадоў
стажа Ніна Мікалаеўна настолькі прывыкла да жывёлы, што яны разумеюць
адзін аднаго з першага позірку.
– Па-іншаму і быць не можа, – адзначае аператар. – З такім стаўленнем
да нас з боку адміністрацыі сорамна зрабіць нешта не так. Кожны
работнік ведае, што добрасумленныя адносіны да сваёй справы тут
заўважаюцца і заахвочваюцца, таму і абавязкі свае імкнемся выконваць
добра. Ужо чатыры разы з’ездзіла адпачыць у санаторый. Пуцёўку поўнасцю
аплаціў калгас, яшчэ і даставілі туды і назад. Дык як тут працаваць не
будзеш?
Падчас размовы з журналістам Ніна Андрэйчыкава распавяла, што два
гады таму была ўзнагароджана медалём “Заслужаны калгаснік”. І гэта,
дарэчы, далёка не першая яе ўзнагарода.
Клопат кіраўніцтва адчувае і механізатар Сяргей ПІКАС. Разам з ім у
гаспадарцы шчыруюць яго родныя, таму, калі нешта не задавальняла б,
паводле яго слоў, усёй сям’ёй надоўга яны не затрымаліся б.
– Мы жывём як у асобнай дзяржаве, – падкрэсліў Сяргей Аляксандравіч.
– У нас столькі святаў арганізоўваецца на працягу года, пастаянна
ўшаноўваюць лепшых работнікаў. Адчуваеш упэўненасць у заўтрашнім дні,
таму з лёгкасцю бярэшся за любую справу.
Ёсць у калгаснікаў час прыняць удзел і ў мастацкай самадзейнасці. Як
расказала Святлана Калакустава, на святы калгаса ад свайго комплексу
яны ўвесь час рыхтуюць па два-тры творчыя нумары. Напрыклад, Сяргей
Пікас прымае ў гэтым актыўны ўдзел. Ён прыгожа спявае і ставіць
гумарыстычныя сцэнкі.
Дзесяць гадоў паспяхова працуе на комплексе слесар Анатоль ШУТ. За ім
замацаваны хлеў, у якім аператарам машыннага даення шчыруе яго жонка
Людміла. І дома разам, і на рабоце. Праўда, перасякаюцца яны не часта,
бо ў кожнага на комплексе свае абавязкі.
Па словах Анатоля Барысавіча, усяго на МТК – чатыры слесары.
– Сочым за своечасовым гноевыдаленнем, абкошваем тэрыторыю комплексу,
– распавядае пра свае абавязкі Анатоль Шут. – Увогуле, работы хапае.
За адказныя адносіны да справы слесар не аднойчы ўзнагароджваўся
грашовымі прэміямі, атрымліваў ад кіраўніцтва гаспадаркі каштоўныя
падарункі.
Большасць сваякоў Мікалая звязалі сваё жыццё з сельскай гаспадаркай,
таму і ён вырашыў не парушаць традыцыю. Паказальна, што бабуля яго,
Акцябрына ЛАТУШКІНА, адна з дзевяці работнікаў СВК “Калгас “Радзіма”,
партрэт якой за значны ўклад у развіццё гаспадаркі занесены на Алею
славы.
Моладзь тут падтрымліваюць і маральна, і матэрыяльна. Таму ёсць усе ўмовы, каб затрымацца надоўга, а, можа быць, і назаўсёды.
Менавіта такой думкі і прытрымліваліся тыя работнікі, якія працуюць у
гаспадарцы не адзін дзясятак гадоў. Добрыя ўмовы, годныя заробкі,
заахвочванне кіраўніцтва дапамаглі ім палюбіць тую справу, якой
займаюцца. А ў любімую справу, вядома, чалавек укладвае ўсю сваю душу,
таму на комплексе трымаецца дысцыпліна і дасягаюцца такія высокія
вытворчыя паказчыкі.
Марыя ШУТ.
Фота аўтара.