Трэці год, як Цяхцінскі комплекс далучыўся да праекта “Сетка Школ міру”. Прыемна адзначыць, што настаўнікі і вучні ганарацца такой адметнасцю сваёй роднай школы. Мы разумеем, што ўсім нам, хто нарадзіўся пасля вайны, нашы дзяды, прадзеды пакінулі запавет: “Помніць: каб шанаваць, каб не забыць, как не паўтарыць”.
    Аднак мінае час, людзі на жаль, забываюць урокі гісторыі, і чалавецтва нанова паўтарае трагічныя памылкі. Як ні горка, але і сёння выбухаюць ваенныя канфлікты. Гінуць мірныя людзі, дзеці якія ні ў чым невінаватыя. Вось чаму так неабходна ствараць умовы для выхавання патрыятычных пачуццяў і гуманістычнага светапогляду ў навучэнцаў.
    На мінулым тыдні ў нашым комплексе прайшлі мерапрыемствы, прысвечаныя тыдню міру. Ва ўсіх класах праходзілі Урокі Мужнасці і Памяці. Дзеці малявалі малюнкі, наведвалі магілы і помнікі загінуўшых воінаў. Вучні 7 класа правялі экскурсію ў вёску Пільшычы і даведаліся аб ахвярах вайны гэтай маляўні­чай вёскі. На першым паверсе школы вучняў і настаўнікаў сустракала дрэва дабрыні, на якім лісточкі – добрыя справы вучняў і настаўнікаў. Кожны асабіста павінен быў падумаць, якую добрую справу зрабіў у апошні час, запісаць на лісточак і прымацаваць да дрэва. Да канца тыдня Дрэва стала буйным і квяцістым.





У канцы тыдня на сустрэчу з юнымі  міратворцамі школы прыехалі ганаровыя госці: старшыні абласной і раённай арганізацый ГА “Беларускі фонд Міру” Мельнікава Валянціна Фёдараўна і Серыкава Надзея Сяргееўна, прадстаўнікі аддзела ідэалагічнай работы, культуры і па справах моладзі райвыканкама, якія прынялі ўдзел у мітынгу ля абеліска і ў галоўным свяце “Нам гэты мір завешчана зберагчы”. Мельнікава Валянціна Фёдараўна падарыла для школьнага музея кнігі для патрыятычнага выхавання навучэнцаў. Акрамя таго Валянціна Фёдараўна дапамагае школе ў набыцці сучаснага абсталявання і рамонце навучальных кабінетаў.
    Зямля залячыла нанесеныя ёй раны, але людзі помняць вайну. Яна і сёння жыве ў сэрцах і справах пакаленняў. Вучні чыталі вершы аб вайне і гаварылі аб тым, што
                                            Можа рознае быць…
                                            І які б не уз’юшыўся вецер,
                                            Мы Радзіму сваю
                                            Адстаім, не шкадуючы сіл.
Як сімвал Міру ў блакітнае неба ўзляцелі шарыкі з галубамі. Нібы клятва прагучалі словы:
                                          Дзякуй за мір, ветэраны!
                                          Дзякуй за мір, Перамога!
                                          Хай на нашай зямлі
                                         Ніколі не будзе вайны!
Мне здаецца, што нашы вучні ў будучым вырастуць дастойнымі грамадзянамі сваёй Айчыны.
Настаўніца беларускай мовы і літаратуры ДУА “Цяхцінскі ВПК ДССШ” Шакура Л.Ф.