У маладосці Раіса Сцяпанаўна, як і большасць тагачаснай вясковай моладзі, спрабавала застацца жыць і працаваць у Магілёве. Аднак прыцягненне зямлі і сялянская загартоўка аказаліся мацнейшымі. Яна вярнулася дадому ў родную Машчаніцу, выйшла замуж. Пабудавалі з мужам дом, нарадзілі і выгадавалі дваіх дзяцей.
У вёсцы, як вядома, няма вялікай разнастайнасці вакансій, таму Раіса Новікава вырашыла звязаць свой лёс з тым, што было для яе найбліжэй, — з жывёлагадоўляй. Спачатку працавала аператарам машыннага даення, апошнія 11 гадоў даглядае цялятак. Зараз на МТК “Ключыкі”, дзе працуе жанчына, падрастаюць цялушкі для папаўнення дойнага статку ААТ “Новая Друць”. Усяго пад апекай жывёлавода знаходзіцца 215 галоў буйной рагатай жывёлы ва ўзросце ад 6-ці да 12-ці месяцаў. Участак работы вялікі. Хоць большасць працаёмкіх аперацый выконваецца механізаваным спосабам, аднак шмат чаго трэба зрабіць і рукамі, дзе-нідзе падкласці жывё­ле кармы, пастаянна сачыць за чысцінёй і санітарным станам у хлеве, сачыць за здароўем цялушак.
А дома руплівіцу з нецярпеннем чакае яшчэ адна гаспадарка. На гэты раз – падсобная.
— У нас заўсёды было многа гадаванцаў, — усміхаецца Раіса Сцяпанаўна. — Трымалі дзве каровы, каня, свіней, птушку. Сёлета крыху збавілі абароты, узрост ужо не той. Але ёсць у нас свінні, трусы, бычок, куры.
Кожную раніцу Раіса Новікава спяшаецца  на працу. Які можа быць адпачынак, калі на ферме з нецярпеннем чакаюць яе пярэстыя цялушкі?