26 августа
Неабыякавыя да праблем глыбінкі

Сацыяльна-інфармацыйная акцыя “Цягнік клопату”, накіраваная на канструктыўны дыялог прадстаўнікоў улады з жыхарамі аддаленых населеных пунктаў Бялыніччыны, працягваецца. Днямі яе арганізатары разам з намеснікам старшыні райвыканкама Андрэем ГАНЧУКОМ завіталі ў вёскі Студзёнкі, Краснае і Прыхабы.
Першым прыпынкам стала вёска Студзёнкі. У размовах людзі адзначалі, што асаблівых праблем у іх няма, а калі спатрэбіцца, то можна да старасты звярнуцца ці ў сельвыканкам.
— Вёскі выміраюць — вось самая галоўная праблема, — з жалем у голасе гаворыць пенсіянерка Тамара КОНАНАВА. – Маладыя шукаюць шчасця ў вялікіх гарадах, тут не застаюцца. Толькі летам у нас кіпіць жыццё, бо на канікулы прыязджаюць дзеці, унукі, праўнукі…
Прадавец студзёнкаўскага магазіна райста Таццяна КАНАКОРАВА васямнаццаць гадоў абслугоўвае мясцовых пакупнікоў.
— Ведаю ўсіх вяскоўцаў і магу дакладна сказаць, хто што звычайна набывае, — кажа Таццяна Міхайлаўна. – Многія дзеляцца са мной сваімі надзённымі праблемамі і клопатамі.
— Вядома, прадавец вясковага магазіна павінен цікавіцца ў кожнага пакупніка, што ён хоча бачыць на паліцах гандлёвай кропкі, — далучаецца да размовы начальнік Вішоўска-Галоўчынскага РГА Ірына КАРАСЬ. – Вось у асартыменце тавараў маецца малако толькі 3,8% тлустасці. Мы можам прывезці сюды і іншыя гатункі з 1,5%, 2,5%… Аднак навошта, калі вяскоўцам патрэбна толькі гэтае малако? Спецыялісты райспажыўтаварыства фарміруюць асартымент магазінаў, абапіраючыся на пажаданні пакупнікоў, практычна кожны дзень выязджаюць на раён і аналізуюць попыт.
На працу пошты студзёнкаўцы таксама не скардзяцца — паштальён Анатоль ВАРАБ’ЁЎ вось ужо дзесяць гадоў спраўна дастаўляе карэспандэнцыю і газеты.
— Вы і самі ведаеце, як Анатоль Міхайлавіч працуе, — звяртаецца да карэспандэнта намеснік начальніка РВПС Аксана НІЗАЎЦОВА. – Не так даўно на старонках “Зары над Друццю” пра руплівага паштальёна быў надрукаваны артыкул.
У вёсцы Краснае на сустрэчу з экіпажам “Цягніка клопату” людзей сабралася не так шмат, аднак, як высветлілася, іх хвалявала істотная праблема.
— Ніяк не можам урэгуляваць сітуацыю з кіраўніцтвам ААТ “Бялыніцкае райаграпрамтэхзабеспячэнне”, — пачынае гутарку Кацярына МАСЛЯНКОВА. – Калі таварыства набірае бочку вады для сельгаспатрэб, па ўсёй вёсцы малы напор яе, а то і зусім адсутнічае…
— А бочка ж тая – дзіравая! Вада на дарогу выліваецца! – у адзін голас абураюцца аднавяскоўцы.
— Пасля таго, як мы напісалі калектыўны зварот, сітуацыя часова палепшылася, — працягвае Кацярына. – Цяжка без вады: ні гарод паліць, ні самому смагу прагнаць.
Удзельнікі акцыі дакладна азнаёміліся з дэталямі справы, каб як мага хутчэй вырашыць гэту праблему. Удакладнілі, ці своечасова ўносяць аплату за ваду жыхары і ў каго з іх ёсць прыборы індывідуальнага ўліку.
Таксама хвалююць вяскоўцаў закінутыя дамы. Старшыня Лебядзянкаўскага сельвыканкама Леанід КОРШУНАЎ патлумачыў, што гэтае пытанне знаходзіцца ў яго на асобым кантролі.
— У апошні час выдаём менш прадпісанняў, — адзначае Леанід Дзмітрыевіч. – Грамадзяне зацікаўлены ў тым, каб іх сядзіба і тэрыторыя каля яе знаходзіліся ў належным санітарным стане. Аднак ёсць нядбайныя гаспадары: з пачатку года складзены 13 пратаколаў.
Пра бестурботнасць некаторых домаўладальнікаў распавёў інспектар пажарнага нагляду і прафілактыкі РАНС Аляксандр ЯНКОЎСКІ. Ён парэкамендаваў вяскоўцам старанна падрыхтаваць печы і грубкі да ацяпляльнага сезона, нагадаў пра элементы сілкавання ў аўтаномных пажарных апавяшчальніках.
Зараз у населеным пункце зарэгістраваны 73 чалавекі – не сказаць, што вёска вымірае. Але ж з іх усяго 3 школьнікі.
— Калісьці такая вёска вялікая была, — разважае старэйшая жыхарка Краснага Ганна ВАРАБ’ЁВА. – Столькі падворкаў! Адной вялікай грамадой жылі, працавалі, святы адзначалі.
Амаль такая ж сітуацыя на чарговым прыпынку, у Прыхабах — 4 вучні на 47 вяскоўцаў. І праблема з вадой іх таксама турбуе.
— Вада ёсць, а піць яе нельга. Брудная, рудая, — скардзяцца яны.
Падчас размовы з арганізатарамі “Цягніка клопату” былі агучаны і праблемы мясцовых малаказдатчыкаў.
— Машына не даязджае да дамоў, трэба далёка несці бітоны, — гаворыць стараста Прыхабаў Марыя ІНУЧЭНКА. – Даволі рэдка бяруць малако на аналіз.
— А за здадзенае не даюць ні збожжа, ні сена, — дадае Вольга ІВАНОВА.
Жыхарам параілі ўважліва чытаць дагаворы з гаспадаркамі. “Сачыце за кожным пунктам, бо гэта ж вашы грошы!”
Акрамя прадстаўнікоў раённых сацыяльна значымых служб вяскоўцы чакалі самадзейных артыстаў Свяцілавіцкага дома культуры, якія далі для іх цудоўны канцэрт.
Вольга ГОЛЬЦАВА.
Фота Святланы МАГІЛЕЎЧЫК.
Першым прыпынкам стала вёска Студзёнкі. У размовах людзі адзначалі, што асаблівых праблем у іх няма, а калі спатрэбіцца, то можна да старасты звярнуцца ці ў сельвыканкам.
— Вёскі выміраюць — вось самая галоўная праблема, — з жалем у голасе гаворыць пенсіянерка Тамара КОНАНАВА. – Маладыя шукаюць шчасця ў вялікіх гарадах, тут не застаюцца. Толькі летам у нас кіпіць жыццё, бо на канікулы прыязджаюць дзеці, унукі, праўнукі…
Прадавец студзёнкаўскага магазіна райста Таццяна КАНАКОРАВА васямнаццаць гадоў абслугоўвае мясцовых пакупнікоў.
— Ведаю ўсіх вяскоўцаў і магу дакладна сказаць, хто што звычайна набывае, — кажа Таццяна Міхайлаўна. – Многія дзеляцца са мной сваімі надзённымі праблемамі і клопатамі.
— Вядома, прадавец вясковага магазіна павінен цікавіцца ў кожнага пакупніка, што ён хоча бачыць на паліцах гандлёвай кропкі, — далучаецца да размовы начальнік Вішоўска-Галоўчынскага РГА Ірына КАРАСЬ. – Вось у асартыменце тавараў маецца малако толькі 3,8% тлустасці. Мы можам прывезці сюды і іншыя гатункі з 1,5%, 2,5%… Аднак навошта, калі вяскоўцам патрэбна толькі гэтае малако? Спецыялісты райспажыўтаварыства фарміруюць асартымент магазінаў, абапіраючыся на пажаданні пакупнікоў, практычна кожны дзень выязджаюць на раён і аналізуюць попыт.
На працу пошты студзёнкаўцы таксама не скардзяцца — паштальён Анатоль ВАРАБ’ЁЎ вось ужо дзесяць гадоў спраўна дастаўляе карэспандэнцыю і газеты.
— Вы і самі ведаеце, як Анатоль Міхайлавіч працуе, — звяртаецца да карэспандэнта намеснік начальніка РВПС Аксана НІЗАЎЦОВА. – Не так даўно на старонках “Зары над Друццю” пра руплівага паштальёна быў надрукаваны артыкул.
У вёсцы Краснае на сустрэчу з экіпажам “Цягніка клопату” людзей сабралася не так шмат, аднак, як высветлілася, іх хвалявала істотная праблема.
— Ніяк не можам урэгуляваць сітуацыю з кіраўніцтвам ААТ “Бялыніцкае райаграпрамтэхзабеспячэнне”, — пачынае гутарку Кацярына МАСЛЯНКОВА. – Калі таварыства набірае бочку вады для сельгаспатрэб, па ўсёй вёсцы малы напор яе, а то і зусім адсутнічае…
— А бочка ж тая – дзіравая! Вада на дарогу выліваецца! – у адзін голас абураюцца аднавяскоўцы.
— Пасля таго, як мы напісалі калектыўны зварот, сітуацыя часова палепшылася, — працягвае Кацярына. – Цяжка без вады: ні гарод паліць, ні самому смагу прагнаць.
Удзельнікі акцыі дакладна азнаёміліся з дэталямі справы, каб як мага хутчэй вырашыць гэту праблему. Удакладнілі, ці своечасова ўносяць аплату за ваду жыхары і ў каго з іх ёсць прыборы індывідуальнага ўліку.
Таксама хвалююць вяскоўцаў закінутыя дамы. Старшыня Лебядзянкаўскага сельвыканкама Леанід КОРШУНАЎ патлумачыў, што гэтае пытанне знаходзіцца ў яго на асобым кантролі.
— У апошні час выдаём менш прадпісанняў, — адзначае Леанід Дзмітрыевіч. – Грамадзяне зацікаўлены ў тым, каб іх сядзіба і тэрыторыя каля яе знаходзіліся ў належным санітарным стане. Аднак ёсць нядбайныя гаспадары: з пачатку года складзены 13 пратаколаў.
Пра бестурботнасць некаторых домаўладальнікаў распавёў інспектар пажарнага нагляду і прафілактыкі РАНС Аляксандр ЯНКОЎСКІ. Ён парэкамендаваў вяскоўцам старанна падрыхтаваць печы і грубкі да ацяпляльнага сезона, нагадаў пра элементы сілкавання ў аўтаномных пажарных апавяшчальніках.
Зараз у населеным пункце зарэгістраваны 73 чалавекі – не сказаць, што вёска вымірае. Але ж з іх усяго 3 школьнікі.
— Калісьці такая вёска вялікая была, — разважае старэйшая жыхарка Краснага Ганна ВАРАБ’ЁВА. – Столькі падворкаў! Адной вялікай грамадой жылі, працавалі, святы адзначалі.
Амаль такая ж сітуацыя на чарговым прыпынку, у Прыхабах — 4 вучні на 47 вяскоўцаў. І праблема з вадой іх таксама турбуе.
— Вада ёсць, а піць яе нельга. Брудная, рудая, — скардзяцца яны.
Падчас размовы з арганізатарамі “Цягніка клопату” былі агучаны і праблемы мясцовых малаказдатчыкаў.
— Машына не даязджае да дамоў, трэба далёка несці бітоны, — гаворыць стараста Прыхабаў Марыя ІНУЧЭНКА. – Даволі рэдка бяруць малако на аналіз.
— А за здадзенае не даюць ні збожжа, ні сена, — дадае Вольга ІВАНОВА.
Жыхарам параілі ўважліва чытаць дагаворы з гаспадаркамі. “Сачыце за кожным пунктам, бо гэта ж вашы грошы!”
Акрамя прадстаўнікоў раённых сацыяльна значымых служб вяскоўцы чакалі самадзейных артыстаў Свяцілавіцкага дома культуры, якія далі для іх цудоўны канцэрт.
Вольга ГОЛЬЦАВА.
Фота Святланы МАГІЛЕЎЧЫК.
Поделиться: